فربد جوجو، پسر مامان

یکمی تازگی ها  خودت با اسباب بازی هات بازی می کنی البته طبق معمول همه اونهایی که دم دستته رو می ریزی توی کامیون و هز جا که مستقر بشی کامیون رو هم با خودت می کشی موقع صبحانه و نهار کنار میز نهارخوری موقع تلوزیون دیدن کنار مبل موقع خواب کنارتختت . یه چند باری دیدم که به اسباب بازیهات شخصیت می دی و برای خودت یه داستانی رو بازی می کنی اولی داستانی رو که ازت شنیدم و یا خیال پردازی که داشتی باهاش بازی می کردی اینکه 2 تا از ماشین ها رو گرفته بودی تو دستات و از زبون هر کدوم حرف می زدی اینکه یکه ازماشین ها سی داشت و رفت یه گوشه ای سی کرد و گفت اگه سی بزنم مامان دعوام می کنه و بعد اون یکی اخ داشت و رفت اخ کرد . خیلی برام جالب بود. یکی از آرزوها...

یه سرویس تخت و کمد جدید برات گرفتیم و گذاشتیم تو اتاقت . از همون شب رفتی تو اتاق خودت خوابیدی و کوچکترین وسیله از ما رو از اتاقت انداختی بیرون که اینجا اتاق منه . به راحتی خودت خواستی که از ما جدا بشی البته موقع خواب من باید پیشت بخوابم و هر وقت از خواب بیدار می شی سراغم رو میگیری و میگی پیشم بخواب .ما هم تختی که تو اتاق خودمون بود رو جمع کردیم و بردیم گذاشتیم توی انباری . قربون پسرم برم که حس میکنه بزرگ شده . اولین شبی که رفتی تو اتاقت و پیشمون نبودی من و بابا انگاری یه چیزی رو گم کردیم و یه حس بدی داشتیم بابات که همش میگفت برو بیارش پیش خودمون .واسه خاطر همینه که همیشه میگم برات زن نمی گیرم . ...

خدا رو شکر خیلی حرف زدنت بهتر شده . البته خیلی از کلمات رو هنوز من می فهمم که چی می گی ولی جمله سازیت بهتر شده مثلا : قبلا می گفتم : خواب دارم نه ولی الان می گی: خواب ننانم قبلا می گفتی : سی دارم نه الان می گی : سی ننانم  وقتی من می گم بیاهواپینگا بازی میگی هواپینگا نه هواپیما  

یعنی کشتی ما رو با این برج میلاد . هر کسی رو می بینی و یا زنگ میزنه بهش میگی که بیا بریم برج میلاد ، تا از خونه میریم بیرون برج رو می بینی و یک سره می گی برج میلاد . قربونش برم این برج هم که از همه جای تهران معلومه. چند روز پیش یکی از دوستان پیشنهاد کرد که روی برج میلاد چادر بکشیم تا از دست تو راحت بشیم. یه بار تو تابستون رفتیم پارک ارم ، رفتن همانا و دیوانه کردن ما همانا. تا مدت ها قشقرق به پا می کردی که پارک ارم پارک ارم ، و دیگه ای پارک های کوچیک رو قبول نداشتی .